...Mετα απο αρκετη ωρα εφτασα επιτελους στο νεο μου σπιτι.Ηταν αυτο που θα εμενα για τα υπολοιπα χρονια των σπουδων μου.Δεν ηταν πολυ μεγαλο αλλα ηταν αρκετο για εμενα...Δεν ενδιαφερομουν ιδιαιτερα για το μεγεθος του σπιτιου ή το πληθος των δωματιων του...Αλλωστε ποτε δεν ημουν απο τους ανθρωπους που λατρευουν να περνανε ατελιωτες ωρες στο σπιτι...Συνηθιζα να βγαινω αρκετα συχνα με τα παιδια...Εμενα σπιτι μονο οταν ειχα την αναγκη να μεινω για λιγο μονη...Να εχω τον δικο μου χωρο...
...Εφερα τα πραγματα μου στο "καθιστικο",τα αφησα σε μια ακρη και επεσα με φορα πανω στον καναπε...Ξαπλωσα.Ειχα κουραστει τοσο απο την σημερινη ημερα...Για μια στιγμη εκλεισα τα ματια μου...Οι χιλιαδες εικονες που αντικρισα σημερα,ειχαν γινει εννιαιο συνολο και περασαν στον μυαλο μου σαν ολιγολεπτη ταινια...Ομορφη ταινια...Μπορει να μην ειχε πολυ χαρουμενη αρχη,αλλα τελικα εξελιχθηκε σε ενδιαφερουσα...Δεν θα ελεγα οχι,στο να το ξαναζησω....Ετσι γινεται συνηθως οταν αναπολουμε το παρελθον!...Το νοσταλγουμε με τις καλες και τις κακιες του στιγμες....Γιατι αυτο μας εκανε δυνατους!..
Οταν πια περασε μιση ωρα,τακτοποιησα τα πραγματα μου,κυριως τα ρουχα μου και ετοιμαστηκα να πεσω για υπνο...Πριν ομως κανω αυτο ειχα να κανω καποια τηλεφωνηματα...Πηρα το Blackberry μου στα χερια και πληκτρολογησα τον αριθμο...
-"Ναι...?Μαμα?..."-"Νef αγαπη μου?!Τι κανεις?Εφτασες σπιτι?Πως ηταν το ταξιδι??"ειπε γεματη αγωνια και ενδιαφερον..
-"Ναι μαμα!Μην ανησυχεις!Ειμαι σωα και αβλαβης στο σπιτι...Ηταν λιγο κουραστικο,αλλα οκ...Εκει ολα καλα?"...της απαντησα με καθησυχαστικο τροπο.
-"Ναι ολα μια χαρα!Εχεις χαιρετισμους απο ολους εδω!"...-"Δωσε και τους δικους μου!"ειπα με χαρα.
-"Φιλια και απο τον πατερα σου!Να προσεχεις αγαπη μου!...Θα τα πουμε ξανα!Καληνυχτα!"ειπε γλυκα.
-"Επισης!Καληνυχτα!"ειπα και εκλεισα....
Επρεπε να τους παρω καθως η μανα μου θα ειχε φρικαρει.Βεβαια,δεν ειναι απο τους γονεις που φωναζουν ή τσιτωνονται με το παραμικρο....Αντιθετα ειναι συγκρατημενοι!Απλα το ταξιδι ηταν 'μακρινο' και εγω ημουν, αρκετα ισως 'μικρη',οπως ολοι συνηθιζαν να με φωναζουν,για να κυκλοφορησω ολομοναχη την νυχτα στους δρομους της απεραντης Νεας Υορκης...Γενικα ομως,μου εδειχναν εμπιστοσυνη και ηταν περιφανοι για εμενα,αφου εβαζα 'υψηλους' στοχους και σχεδον ολες τις φορες τους πετυχαινα...Ενας απο αυτους ηταν η αποκτηση της υποτροφιας για το πανεπιστημιο Columbia της Ν.Υ....Γι'αυτο ημουν εδω!Για να κανω ενα απο τα ονειρα μου πραγματικοτητα...Να σπουδασω δημοσιογραφια...!...
...Πληκτρολογησα και αλλο αριθμο....
-"Mικρηηηηηηηηη!??"ακουστηκε η φωνη του Μatt γεματη ενθουσιασμο...-"Ναιιιι!Εγω ειμαι μωροο!Tι κανεις??!Ολα καλα εκει?Οπως τα αφησα!?"ειπα γελωντας.
-"Ακριβως ομως!"μου απαντησε γελωντας επισης..."Ειναι και τα παιδια εδω!"ειπε χαρουμενα...
-"Το 'ξερα!Για αυτο πηρα εκει!"ειπα με ικανοποιηση...
-"Nefff!!!Mας λειπεις ηδηηη!Τι θα κανουμε χωρις εσενα??!!Σ'αγαπαμε!!!"...ηταν οι φωνες των Jοe και Alex...Φωναζαν τοσο δυνατα που με ξεκουφανανε!Ο Jοe ειδικα που ηταν ο μικροτερος ολων,ενα χρονο μικροτερος μου για την ακριβεια δηλ. 19,ακουγοταν τοσο ναζιαρικα και παρακλητικα,σαν μικρο παιδι...Σαν πενταχρονο που καποιος του πηρε κατι και δεν του το δινει πισω..Τον λατρευα!Ηταν ο μικρος μου αδερφος!...Ηταν τοσο γλυκο ολο αυτο που με παροτρινε να κλαψω...
-"Και εσεις μου λειπετε μικρα μου!!!Ξερετε ποσο σας λατρευωωωω!!"αναφωνησα προσπαθωντας να κρυψω την στιγμη αδυναμιας μου....
-"Μην ανησυχεις!Θα σε επισκεφθουμε συντομα!!"...ακουστηκαν ξανα οι φωνες τους και η μια συμπληρωνε την αλλη....-"Το ελπιζω,για το καλο σας!!"ειπα προειδοποιητικα....
-"Λοιπον Νef,θα σε αφησουμε να ξεκουραστεις τωρα!οκ?Το εχεις αναγκη...Θα τα ξαναπουμε!"ειπε ο Matt.
-"Ok!Καληνυχτα και φιλιαααααα!!!"ειπα δυνατα.
-"Καληνυχτα και ονειρα γλυκα!!"...ηταν οι φωνες των αλλων δυο που ακουστηκαν ταυτοχρονα...
Εκλεισα βιαστικα...Ηθελα τοσο πολυ να κοιμηθω για να απαλαχτω απο το 'βαρος' που ενιωθα να με πνιγει,απο την στιγμη που μιλησα με τα αγορια!......Μου ελειπαν τοσο πολυ!....
Ξαπλωσα στο κρεβατι μου και αφησα το σωμα μου να χαλαρωσει...
Στην συνεχεια εκλεισα τα ματια μου και προσπαθησα να 'αδειασω' το μυαλο μου απο τις σκεψεις μου...Και,ναι!Το πετυχα...Ετσι κατεφερα να κοιμηθω αφηνωντας πισω μου μια αρκετα μεγαλη μερα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου