Ενιωθα να πνιγομαι σε αυτην την μικρη καμπινα...Ετσι εβαλα τα ακουστικα μου,πηρα στα χερια το Blackberry μου και εβαλα να παιξει δυνατα το playlist μου.Σκεφτηκα πως αυτο θα με χαλαρωνε και θα "ανεβαζε" την διαθεση μου.Για μερικα λεπτα βυθιστηκα στα ροκ τραγουδια που ηχουσαν οχι μονο στα αυτια μου αλλα και σε καθε σπιθαμη του κεφαλιου μου.
Για εμενα αυτα τα τραγουδια αποτελουσαν αντιδοτο της κακης ψυχολογιας μου ,τις περισσοτερες φορες τουλαχιστον...Λατρευα τους στιχους τους,που σημαιναν πολλα...Ακουγα πολλα ροκ συγκροτηματα,χωρις ομως παντα να θυμαμαι τα μελη του καθενος...Ενδιαφερομουν περισσοτερο για τα τραγουδια τους...Με ταξιδευαν.Πολλες φορες μαλιστα με ενεπνεαν να γραψω τα δικα μου τραγουδια...Αυτα που παιζαμε με τα παιδια στα live μας...
....Ξαφνικα η πορτα της καμπινας ανοιξε,χωρις φυσικα να το παρω ειδηση,αφου εξακολουθουσα να ακουω μουσικη και να ατενιζω!Ημουν εντελως "αλλου"!.-Μαλιστα ειχα σχεδον ξαπλωσει απλωνοντας τα ποδια μου στο απεναντι καθισμα...-...Καποιος ειχε μπει.Καταλαβα την παρουσια του μονο αφου ενιωσα ενα χερι στον ωμο μου,που με σκουντησε ελαφρα...
Πρεπει να ομολογησω πως τρομαξα!Γυρισα αμεσως το προσωπο μου προς το μερος που ενιωσα το χερι.Ενας ανδρας-ή μαλλον αγορι θα τον χαρακτηριζα,λιγο πιο μεγαλος απο εμενα- στεκοταν ακριβως διπλα μου.Ηταν περιπου στο υψος μου-δλδ γυρω στο 1,75-...
-"Συγνωμη αν σας τρομαξα..."ειπε αμεσως και ενα γλυκο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του!Υπεροχο θα το χαρακτηριζα αφου φανερωνε την κατασπρη οδοντοστοιχια του...
-"Eιμαι ενταξει!"του απαντησα αμεσως,προσπαθωντας να πεισω και τον ιδιο μου τον εαυτο!...
-"Χμμ...εε,μηπως θα μπορουσατε να μετακινησετε,τα ποδια..."
-"Ε....φυσικα!!Συγνωμη!",ειπα αμεσως διακοπτοντας την φραση του.Ποσο αφηρημενη ημουν στ'αληθεια?Οι σκεψεις μου με ειχαν απορροφησει,με αποτελεσμα να αγνοω οτι ο ανθρωπος,προφανως περιμενε τοση ωρα να σηκωσω τα ποδια μου για να καθησει!
-"Δεν πειραζει!Αλλωστε μολις μπηκα!",ειπε ευγενικα και χαμογελασε ξανα.Μου φανηκε λες και διαβαζε την σκεψη που μολις εκανα.Του ανταπεδωσα το χαμογελο.Εβγαλε την μαυρη καμπαρτινα του και καθισε...Στην συνεχεια εβγαλε το κινητο του,που ηταν ολο'ι'διο με το δικο μου,λατρης των Βlackberry και αυτος,υπεθεσα...Επειτα αρχισε να πληκτρολογει αδιαφορα...Εγω εξακολουθουσα να τον παρατηρω διακριτικα...
Ηταν αρκετα ομορφος...Οι γωνιες του προσωπου του,ηταν τοσο καλοσχηματισμενες.
Ηταν ελαφρως αξυριστος.Τα χειλη του ηταν λιγο λεπτα και το χρωμα τους...κοκκινο,αφου ο κατοχος τους καθε λιγο τα υγραινε με την γλωσσα του...Μια τοσο sexy κινηση!
Φορουσε μπλε σκουρο πουκαμισο,που φανερωνε το καλοσχηματισμενο σωμα του,μαυρο τζιν και μαυρες αρβυλες.Τα καστανα μαλλια του επεφταν στο μετωπο του,εμοιαζαν σαν να σχηματιζαν μια μικρη φραντζα...
Το μερος ομως του προσωπου του,που μου κινουσε την περιεργεια ηταν τα ματια...Και αυτο γιατι δεν μπορουσα να τα διακρινω πισω απο τα μαυρα γυαλια ηλιου του....Ωσπου ξαφνικα....Τα εβγαλε με μια γρηγορη κινηση!Δεν θα ξεχασω αυτην την στιγμη....Δυο πανεμορφα μπλε ματια,που ηταν σαν μολις να ελευθερωθηκαν απο το μαυρο γυαλι που τα καλυπτε,υψωθηκαν απο την οθονη του κινητου και αρχισαν να κοιταζουν το τοπιο που σχηματιζοταν εξω απο το παραθυρο....Θεε μου !Αυτος ο ανθρωπος ηταν ομολογουμενως υπεροχο θεαμα...και αυτα τα ματια....Ωκεανοι!Τοσο μπλε!
Μπορω να πω οτι τα ζηλευα,αν και εγω ειχα ανοιχτοχρωμα ματια επισης, πρασινα για την αριβεια,
προτιμουσα τα μπλε... Εκτος των αλλων,νομιζα πως κατι μου θυμιζε το ολο στυλ του,ομως οχι κατι που να εχω ξεκαθαρα στο μυαλο μου....
Καποια στιγμη γυρισε το προσωπο του προς το μερος μου...Αμεσως γυρισα το δικο μου προς το παραθυρο....Ξερω,αρκετα παιδιαστικο αλλα δεν ηθελα να καταλαβει πως τον κοιταζα εξεταστικα!
Η ωρα κυλουσε...Μη εχοντας τι να κανω και με αυτον τον ξενο να εξακολουθει να ατενιζει αδιαφορωντας,αποφασισα να διαβασω το αγαπημενο μου βιβλιο...Τα "Ανεμοδαρμενα Υψη"...
Δεν προλαβα να διαβασω δυο σειρες και ο αγνωστος συνοδοιπορος γυρισε και κοιταξε το βιβλιο μου...Και επειτα στραφηκε προς εμενα...
-"Λατρης της Bronte?" αναφωνησε.
-"Βασικα ειναι το αγαπημενο μου μυθιστορημα της.Και εσεις?Σας αρεσει?"του απαντησα με ενδιαφερον.
-"Το συγκεκριμενο ειναι αρκετα καλο!Δεν ειμαι μεγαλος φαν της βεβαια!"ειπε και γελασε."Προτιμω βιβλια με περισσοτερο φιλοσοφικο χαρακτηρα και κοινωνικο.Οχι σε τετοιο τονο."συνεχισε....
-"Ο καθενας με τα γουστα του!"συμληρωσα γελωντας...Γελασε επισης...
-"Επι τη ευκαιρια,και επειδη δεν συστηθηκα,ειμαι ο Jared!",ειπε πολυ ευγενικα και μου εδωσε το χερι του....Και το ονομα του ακομη,κατι μου θυμιζε..!
-"Ειμαι η Nefeli!Για τους φιλους Νef!Xαρηκα πολυ!"του απαντησα και εδωσα και εγω το χερι μου...
-"Ωραιο ονομα! Νefeli!Αρχαιο ελληνικο,αν δεν κανω λαθος!"ειπε.
-"Ναι σωστα.Επιλογη της ελληνιδας νονας μου!"ειπα και του χαμογελασα...μου ανταπεδωσε το χαμογελο.
-"Και απο που μας ερχεσαι Νef?"ειπε ολο ενδιαφερον.
-"Απο το Conecticut.Eσυ?Μενεις στο Λ.Α?"....
-"Τον περισσοτερο καιρο ταξιδευω...Λογω επαγγελματικων υποχρεωσεων!"..."Ειναι λες και δεν εχω σπιτι...Δυσκολο μερικες φορες!"...."Αν και μου αρεσει να ταξιδευω σε διαφορετικες χωρες!"....
-"Και τι δουλεια ειναι αυτη που σε στερει απο το σπιτι σου και την οικογενεια σου?"του αποκριθηκα αυστηρα...
-"Ασχολουμαι με την μουσικη..."απαντησε με ενθουσιασμο.Φαινοταν να το λατρευε!
-"Φαινεται να σου αρεσει!Σε καταλαβαινω απολυτα!"..."Βλεπεις και εγω ασχολουμε με την μουσικη!"ειπα...
-"Αληθεια!!??Χαιρομαι να γνωριζω ανθρωπουσ με κοινα ενδιαφεροντα!Που να με καταλαβαινουν!",ειπε με ικανοποιηση...."Ασχολεισαι επαγγελματικα?"
-"Περισσοτερο σαν χομπι!Ειναι λιγο νωρις γι'αυτο.."....-Ημουν μολις 21και πιστευα οτι ηταν νωρις για να ασχοληθω σοβαρα!Αλλωστε ηθελα και να σπουδασω!-....."Ειχαμε ενα συγκροτημα με τους κολλητους μου και παιζαμε συχνα...!Διασκεδαζαμε αρκετα......" συνεχισα να του μιλαω για το συγκροτημα,για τις τρελες που καναμε με τα παιδια ον στε'ι'τζ,για το ειδος της μουσικης που παιζαμε....Ηταν αρκετα καλος ακροατης!Και μου εκανε ερωτησεις πολυ συχνα κατι που φανερωνε αρκετο ενδιαφερον απο την πλευρα του!Ποσο ευγενικος ηταν!Παρακολουθουσε
την καθε μου φραση ενω αντιληφθηκα πως εξεταζε ταυτοχρονα το προσωπο μου!Τα πανεμορφα αυτα μπλε ματια με κοιτουσαν τοσο εντονα καθως μιλουσα που πολλες φορες πηγα να χασω τα λογια μου!Ομολογω πως δεν το ειχα ξαναπαθει!...Δεν ηταν ομως μονο αυτο!Ηταν επισης οτι παρολο που τον ηξερα μονο μερικα λεπτα,μου εβγαζε κατι οικειο!Ενα πολυ ωραιο συναισθημα,που κυριολεκτικα συνετρεψε ολα τα προηγουμενα που ειχα απο την αρχη του ταξιδιου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου