Με ταξιδευει,σε αυτα που αφηνω πισω μου...Την ζωη μου ολη!Την οικογενεια μου,τους κολλητους μου....Το συγκροτημα!Ενα απο τα δυο μεγαλυτερα μου ονειρα...oι "Vagabonds"...!
...Αυτες οι αξεχαστες μουσικες στιγμες με τον Μatt,τον Joe και τον Αlex...!Οι πλακες μας onstage,σε αυτα τα μικρα και καποιες φορες "παρακμιακα",οπως συνηθιζαμε να τα λεμε,μπαρακια που συχνα παιζαμε...Υπεροχες στιγμες γεματες τρελα και ζωντανια!Παιζαμε την μουσικη μας.Αυτη που μας εξεφραζε συναισθηματικα και που ο κοσμος του Connecticut εδειχνε τουλαχιστον να λατρευει...Θα μου λειψουν ολα αυτα...
...Καθως σκεφτομαι ολα αυτα νιωθω το κεφαλι μου να βαραινει,το μυαλο μου να θολωνει...Τα ματια μου...αρχιζουν να υγραινονται...Ομως οχι....!Δεν θα κλαψω..!"Παντα ημουν δυνατη!"...ψυθιρισα στον εαυτο μου...Ο,τι και να μου συνεβαινε,ο,τι δυσκολο, δεν εκλαιγα...Μπορει να στεναχωριομουν ομως δεν ηθελα να το δειχνω,ουτε στον ιδιο μου τον εαυτο...
...Την φορτιση μου,διακοπτει ξαφνικα ο ηχος του κινητου μου...
-"Παρακαλω?"..ειπα οσο πιο κεφατα μπορουσα να προσποιηθω...
-"Νef?"...ηταν η φωνη του Αlex...
-"Αleeeexxx!Τι κανεις παιδι μου?Ολα καλα?"...απαντησα με ιδιαιτερη χαρα,που αυτην τη φορα δεν ηταν προσποιητη...
-"Μια χαρα!Εσυ μικρη?Πως εισαι?πως παει το ταξιδι σου?"ειπε.
-"Καλα ειμαι..Ειναι αρκετα καλο..!Ως εδω τουλαχιστον", ψιθυρισα το τελευταιο ωστε να μην το ακουσει.
-"Συγνωμη,που δεν μπορεσα να ειμαι εκει...Να σε αποχαιρετισω με τα παιδια.Ξερεις το πρωι βγηκα απο το νοσοκομειο...Και δεν σου κρυβω ποσο δυσαρεστηθηκα που δεν σε ειδα!!Σε λατρευω μικρη!!Θα ειμαι παντα εδω για ο,τι χρειαστεις!Να το ξερεις!!...ειπε και αναστεναξε.
-"Και εγω ξερεις ποσο σ'αγαπω!Και ποσο ηθελα να σε δω!Μην ανησυχεις ομως!Θα εισαι ο πρωτος, μαζι με τα παιδια,που θα με επισκεφθει στην Νεα Υορκη,ετσι??!"του ειπα προσπαθωντας να τον ηρεμησω...
....Ο Αlex προσφατα ειχε ενα ατυχημα με την μηχανη του.Ευτυχως οχι κατι σοβαρο,απλα ειχε σπασει το χερι του και αναγκαστηκε να μεινει μια ημερα στο νοσοκομειο.Και η αληθεια ειναι οτι στεναχωρηθηκα που δεν τον αποχαιρετησα...Μου ελειπε!Ειναι το πιο χαρουμενο και ζωηρο ατομο που γνωριζω!Ειμαστε σαν αδερφια με τον Alex!Παντα με προσεχε,ως 2 χρονια μεγαλυτερος, και ηταν διπλα μου σε καθε τρελα!Οταν ειχα τις μαυρες μου,μονο με μια του κουβεντα ηρεμουσα...Ειχε κατι το ιδιαιτερο...!
H φωνη του διεκοψε τις σκεψεις μου...
-"Εννοειται Νef!¨..Α!Μου χρωστας μια ξεναγηση στην Νεα Υορκη!Α!και μια επισκεψη στο Coloumbia!!ειπε γεματος χαρα και ανυπομονησια...
-"Σιγουρα!ειπα ειρωνικα για να τον πειραξω."Αν δεν ερθεις εσυ στο πανεπιστημιο μου τοτε ποιος!??Χαχα!"ειπα γελωντας αγνοωντας για λιγο την μελαγχολια μου.
-"Μην ειρωνευεσαι!Μου χρωστας μικρη!μου ειπε με προειδοποιητικο τονο και επειτα γελασε.
-"Καλαααα...ΟΚ!Μπορω να κανω και αλλιως!??"ειπα...Οντως δεν μπορουσα να κανω αλλιως!Του χρωστουσα αφου χαρη σε αυτον γνωριστηκα το περασμενο καλοκαιρι με τον Gerard!Ηταν ενα πολυ ωραιο παιδι με υπεροχο χαρακτηρα,με το οποιο περασα την καλυτερη εβδομαδα των διακοπων μου στο New Jersey...Aλλα... τελικα χωρισαμε την ημερα που επεστρεφα στο Connecticut...Kανεις απο τους δυο μας δεν ηθελε σχεση εξ αποστασεως...Ετσι δεν ξαναμιλησαμε ποτε...
-"Ετσι μπραβο!!"μου ειπε γελωντας."Λοιπον,πρεπει να κλεισω...και...μην αγχωνεσαι!Ολα καλα θα πανε εκει!Παντα βρισκεις τροπο να τα καταφερνεις!Φιλια πολλα μικρη!Σ'αγαπαμε!"ειπε οσο πιο γλυκα μπορουσε για να με καθυσηχασει....Γαμωτο!Το ειχε καταλαβει!Παντα με διαβαζει σαν ανοιχτο βιβλιο...και αυτο με αγχωνε περισσοτερο...
-"Οκ,φιλια σε ολους!"απαντησα και το εκλεισα...Εμεινα εκει.Σιωπηλη,στην καμπινα του τρενου,βυθισμενη στις σκεψεις μου,να ατενιζω την θεα απο το παραθυρο...Ειχαμε φτασει στο L.A. οπου καναμε μια μικρη σταση....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου